بیگانه

هنگامی که با آرامش همه‌چیز را در نظر می‌آوردم، درمی‌یافتم اشکال بزرگِ گردن زدن این است که امیدی برای نجات باقی نمی‌گذارد، اصلاً هیچ. در یک کلام، به شکل قطعی و برگشت‌ناپذیر تصمیم می‌گرفتند که «بیمار» باید بمیرد. قضیه مختومه به حساب می‌آمد، موضوع فیصله پیدا کرده بود، توافقی بود که تجدید‌نظر را برنمی‌تابید. اگر، برخلاف معمول، خطایی در دستگاه پیش می‌آمد، اقدام را از سر می‌گرفتند، بدترین جنبه‌اش این بود که محکوم می‌بایست آرزو کند اختلالی در گیوتین پیش نیاید. این را نقص بزرگش می‌دانم.