کتاب وجدان زنو

ایتالو اسووو (Italo Svevo) در سال 1861 در تریست ایتالیا متولد می شود و در سپتامبر 1928 در تصادف اتومبیل از دنیا می رود. سهامدار یکی از بزرگترین شرکت های صنعتی ایتالیا بودن سبب می شود که تمام وقتش را صرف اداره ی امور این شرکت کند. فراغت از کار تجاری گهگاهی به او امکان می دهد که به نویسندگی بپردازد. در ظرف سی سال کار نویسندگی، سه رمان منتشر می کند: یک زندگی (Una Vita, 1892)، سالخوردگی (Senilita,1898) و بعد از یک سکوت بسیار طولانی (25 سال تمام)، که بی شک ناشی از عدم موفقیت این دو رمان بود، وجدان زنو (La cosienza di Zeno,1923). این بار اقبال رو می آورد و کتاب شهرت جهانی پیدا می کند و نویسندگانی چون جیمز جویس، والری لاربو، بنژامین کرمیو و دیگران به تفصیل از آن تجلیل می کنند. اسووو این کتاب را تحت تاثیر اندیشه های شوپنهار نوشته است که معتقد است اگر به کل بشری بنگریم جز ترادژی چیزی در آن نخواهیم یافت، در حالی که اگر به جزئیات آن توجه کنیم طنز و کمدی را جلوه گر می یابیم. در این کتاب نیز همین دو جنبه ی زندگی انسان به نحو استادانه ای ترسیم شده است. در وجدان زنو اندیشه ی مرگ دست از گریبان زنو برنمی دارد و او بر این عقیده است که زندگی مبارزه ی بیهوده ای است که در آن سرانجام برد ما مرگ خواهد بود. سخن کوتاه؛ وقتی که از ادبیات جدید اروپا صحبت می کنیم و بلافاصله به یاد جویس، پی یر آندلو، کافکا، پروست، لارنس، ژید و توماس مان می افتیم، نباید فراموش کنیم که ایتالو اسووو چه از جهت اصالت سبک و چه از جهت غنای ادبی از زمره ی این پیشگامان ادبیات نوین اروپا است.