کتاب یوزپلنگانی که با من دویده ‌اند

«یوزپلنگانی که با من دویده اند» کتابی حاوی ده داستان کوتاه از بیژن نجدی، و البته تنها کتابی‌ست که در

زمان حیات بیژن نجدی از سوی او منتشر شد. بیژن نجدی نویسنده‌ای با ذوق ادبی است که داستان‌هایش در

سبک‌های واقع‌گرایی و فراواقع‌گرایی است. وی از پیشگامان داستان‌نویسی پست‌مدرن در ایران به شمار

می‌آید. بیژن نجدی از ذوق شاعرانه خود در متن داستان‌ها بهره برده و استعاره‌ها و تشبیه‌های فراوانی در

متن کتاب موجود است. نویسنده خود یک بار در تنها گفت‌و‌گویش با «فرنگیس حبیبی» از بخش فارسی رادیو

فرانسه، «یوزپلنگ» را استعاره‌ای از نسل، نهاد، آرمان و کسانی می‌داند که در آستانه‌ی انقراض هستند؛

باورها، هستی‌ها و کسانی که به گذشته‌های نزدیک یا دورتر ما تعلق دارند و شاید دیگر بار در تاریخ تکرار

نشوند. این کتاب مجموعه‌ای است ماندگار، حاوی داستان‌های کوتاه جدی با طعم شاعرانه و نثری روان ولی

معما گونه. به زعم نویسندگان معاصر، این کتاب از زوایایی، در ردیف کارهای صادق هدایت، غلامحسین

ساعدی، صمد بهرنگی، صادق چوبک و… می باشد.