کتاب غرابهای سفید

او از کودکی ذوق شعرگویی داشته و طبق گفته‌های خودش، برای تمام عکس‌های کتاب‌های درسی و هر موضوعی که برادرانش می‌گفته‌اند، شعر می‌سروده است. موحد عقیده داشته شعر از دیگر فرم‌های ادبیات سخت‌تر است. او باور داشت می‌توان هر کسی را با آموزش مبانی داستان‌نویسی به داستان‌نویس متوسطی تبدیل کرد؛ اما شعر متفاوت است. نمی‌توان شعر را به کسی آموخت. شعر باید خودش در فرد بجوشد و شعر در ضیاء موحد می‌جوشید. البته با وجود این، او علاقه‌ای به انتشار اشعارش نداشت. اولین مجموعه اشعارش را به اصرار هوشنگ گلشیری منتشر کرد. پیش از آن‌که ایران را به قصد تحصیل ترک کند، گلشیری با اصرار دفتر شعر موحد را از او گرفت. روند چاپ این کتاب کاملاً در غیاب او انجام شد. به گفته‌ی خودش شعر در پنج‌سالی که در خارج از ایران تحصیل می‌کرد، با او قهر کرده بود. نمی‌توانست شعر بگوید و به همین خاطر ذوق بازگشت به وطن داشت. او پس از بازگشت چندین دفتر شعر منتشر کرد که همه از برترین اشعار معاصر ایرانی محسوب می‌شوند.
کتاب غرابهای سفید به زعم بسیاری، بهترین مجموعه شعر موحد است. این مجموعه شعر اولین بار در سال 1367 به چاپ رسید و 101 صفحه دارد.