کتاب عشق هلاکت بار

سبک برانکو درکتاب عشق هلاکت بار

کاستلو برانکو در کتاب عشق هلاکت بار از زبانی غنی، احساسی، گاه دراماتیک استفاده می‌کند؛ لحن غالباً تراژیک و پرتنش است. روایت غالباً بیرونی و توصیفی است، اما احساسات درونی نیز بسیار دیده می‌شوند. استفاده از دیالوگ‌ها و توصیف‌های پرشور، آن‌را از نمونه‌های ساده رمان عاشقانه متمایز می‌سازد. نمونه‌ای از شیوه نگارش کامیلو کاستلو در کتاب عشق هلاکت بار:

«نه امید در زمین او را نگه می‌داشت نه در آسمان. هیچ شعاعی از نور الهی هرگز به زندان او نفوذ نکرد. فرشته رحمت در آن موجود آسمانی که دیوانه شده بود، تجسم یافته بود یا با روح او به آسمان بازگشته بود. پس آنچه او را از خودکشی نجات داد، نه امید به خدا بود و نه به انسان‌ها، بلکه این فکر بود: آخر ترسو! وقتی امیدی به زندگی نیست، مردن چه شجاعتی دارد؟ چوبه دار وقتی در انتهای راه افتخار قرار می‌گیرد، خود پیروزی است.»

معرفی کوتاه نویسنده

کامیلو کاستلو برانکو (Camilo Castelo Branco) یکی از برجسته‌ترین نویسندگان پرتغال در قرن نوزدهم است که با بیش از ۲۶۰ اثر، از چهره‌های شاخص جنبش رمانتیسم به شمار می‌آید. او در سال ۱۸۲۵ در لیسبون به دنیا آمد و زندگی‌اش، مانند بسیاری از شخصیت‌های داستانی‌اش، آمیخته با عشق‌های پرشور، تراژدی و شوریدگی بود.

برانکو از نخستین نویسندگان پرتغالی بود که توانست از راه نویسندگی امرار معاش کند و در آثارش، از جمله کتاب عشق هلاکت بار، به تقابل میان احساس و عقل، عشق و سنت و آزادی فردی در برابر ساختارهای طبقاتی جامعه پرداخت. او که مدتی نیز به دلیل رابطه‌ای ممنوعه زندانی شد، در همان دوران رمان عشق هلاکت‌بار را نوشت، اثری که بعدها به نماد ادبیات رومانتیک پرتغال تبدیل شد. زندگی او سرانجام با خودکشی در ۱۸۹۰ به پایان رسید، اما میراث ادبی‌اش همچنان یکی از ستون‌های ادبیات کلاسیک پرتغال محسوب می‌شود.

این کتاب مناسب چه کسانی است؟

کتاب عشق هلاکت بار برای علاقه‌مندان به ادبیات رمانتیسم کلاسیک و تراژدی‌های پرشور که از مطالعه‌ی آثاری همچون رومئو و ژولیت یا بلندی‌های بادگیر لذت می‌برند، بسیار مناسب است؛ همچنین خوانندگانی که به نقد اجتماعی از طریق درام‌های عاطفی علاقه دارند و می‌خواهند تأثیر مخرب قوانین خشک اشرافی و کینه‌های خانوادگی بر سرنوشت افراد را در بافت فرهنگی پرتغال قرن نوزدهم مشاهده کنند، این رمان را تجربه‌ای لذت‌بخش خواهند یافت، چرا که عشق هلاکت‌بار نمایشی از عشق مطلق و فداکاری بی‌قید و شرط است که تا پای نابودی پیش می‌رود.