کتاب عزاداران بیل

عزاداران بَیَل مجموعه هشت داستان پیوسته درباره فلاکت های مدام مردمان روستایی به نام بَیَل است. این کتاب را غلامحسین ساعدی نگاشته است و در سال 1343 چاپ شده است. این مجموعه از داستان های روستایی غلامحسین ساعدی محسوب می‌شود. به نظر جمال میرصادقی دیگر نویسنده ایرانی و منتقد ادبی، منبع الهام ساعدی نقاب مرگ سرخ اثر ادگار آلن پو بوده است.از روی داستان چهارم این مجموعه فیلمنامه گاو نوشته و فیلم گاو ساخته شد مشدی جبار، مشدی صفر، کدخدا، اسلام و مشدی حسن شخصیت های اصلی این داستان اند.

بار تجربه های تلخ و بغرنج مردمان یک روستای دورافتاده. روستای که انگار سایه ی شومی در زیرش پهن شده و هر از چند گاهی روستاییان رو به نیستی و طرد فرو میبره. جو داستان ها تاریک و غم زده است و بعضا میشه ترس از فلاکت رو توی چهره و حرفای مردمانش حس کرد، اون هم از نزدیک. مردمانی که گمان میکنند تمام مشکلاتشون از سر این قضیه است که به میزان کافی عزاداری نکردن و علت تمام بلاهای وارده بر روستاشون رو کوتاهی در عزاداری میدونن که باعث شده که امامان و معصومین از دست اونا ناراحت بشن. و همین نکته ای است برای انتخاب عنوان این اثر. این در حالیه که در یکی از داستان ها علاقه به این عمل حتی باعث پایان ناخوشایند دیگری هم شده.