کتاب سقف کلیسای جامع

یا سقراط. به جای شوکران، یه قلپ لیتیوم می‌رفت بالا و قضیه‌ش با شهردار فیصله پیدا می‌کرد و به صدسالگی هم می‌رسید. در ازاش چی از دست می‌داد؟ عقل و حکمت و یه خرده آگاهی که با رنج و ملامت به دست اومده. آگاهی و زور هم یه‌جور قدرته و حسنش هم همینه. پس چه عیبی داره که آدم بی‌اینکه رنج و مرارت بکشه قدرت پیدا کنه؟