کتاب دون ژوان ایرانی

زندگی دون ژوان ایرانی در اسپانیا با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بود. او در سال ۱۶۰۶ با ماریا ویارته ازدواج کرد و صاحب دختری به نام خوانا برناردا شد. اما مشکلات مالی و درگیری‌های حقوقی همواره او را آزار می‌داد.

مهم‌ترین میراث او، کتاب خاطراتش است که با عنوان «دون ژوان ایرانی» در سال ۱۶۰۴ منتشر شد. این اثر که با کمک آلونسو رمون به اسپانیایی ترجمه شد، روایتی دست اول از ایران عصر صفوی و روابط آن با اروپاست.

سرانجام این شخصیت پرماجرا در حدود سال ۱۶۱۶ در مادرید درگذشت و دخترش راهبه شد. امروزه دون ژوان ایرانی را می‌توان نمادی از تعامل فرهنگی ایران و اروپا در عصر صفوی دانست؛ شخصیتی که در مرز دو تمدن زیست و میراثی ماندگار از خود به جا گذاشت.

آثار و روابط ادبی

دون ژوان ایرانی (اروج بیگ بیات) روایتی از ایران، ارتباطش با شاه عباس اول، و سفر خود به اسپانیا در قالب سفارت ایران به اروپا (۱۵۹۹-۱۶۰۲) را به رشته تحریر درآورد. این اثر توسط راهب فرقه مرسداریان، آلونسو رمون، ترجمه و در سال ۱۶۰۴ در شهر وایادولید با عنوان «روابط دون ژوان ایرانی» منتشر شد.

دون خوان در اسپانیا از شبکه اجتماعی گسترده‌ای برخوردار بود. در میان آشنایان او چهره‌های برجسته‌ای چون دون فلیپه و دون دیگو، و همچنین مترجم دربار، فرانچسکو د گورمندی حضور داشتند. او در سال ۱۶۱۵ سونتی (شعری) را به کتاب «تعالیم فیزیکی و اخلاقی شاهزادگان» نوشته گورمندی اهدا کرد.

دایره دوستان او شامل شخصیت‌های برجسته دیگری چون ماکسیمیلیانو د سسپدس، آگوستین د تخادا، شاعر آلونسو د لدسما، و شاعره سگویایی، آنا د اسپینوسا ای لدسما نیز می‌شد. همچنین آگوستین د ویروئگا، هم‌وطن میگل د سروانتس، از دوستان نزدیک او بود که در آثار ادبی دون خوان اشعاری را به او تقدیم کرده بود.