کتاب در یتیم خشکیدن آب دهان عنکبوت

در یتیم روایتگر روزهای پایانی زندگی صادق هدایت در پاریس است. هدایت که با انزوای خودخواسته، خود را از تمامی پیوندها بریده است، در خانه‌ای کوچک با مطبخی دنج، به انتظار مرگ نشسته است. او با وسواس عجیبی سه داستان نیمه‌تمام خود را پاره می‌کند و به دور می‌اندازد، گویی در جدالی درونی، قصد بریدن از گذشته و تمامی خلق‌های ناتمام خود دارد.

اما در این میان، سایه‌ای در کنار او حضور می‌یابد. سایه‌ای که دولت‌آبادی آن را سایه آصادق می‌نامد. این سایه، تجسمی‌ست از وجوه مختلف شخصیت هدایت، وجوه‌هایی که همواره در آثار او در جدال بوده‌اند. سایه، رو در روی هدایت قرار می‌گیرد و سؤالات بی‌جواب او را به زبان می‌آورد. سؤالاتی در باب تنهایی، مرگ، وطن، و مفهوم آفرینش هنری.

در یتیم صحنه‌ی گفتگوی ابدی هدایت با خویشتن خویش است. سایه، آینه تمام‌نمای درون متلاطم هدایت است. او گذشته‌ی درخشان و حال تاریک هدایت را به رخ می‌کشد و از او می‌پرسد که چرا تسلیم مرگ شده است؟ چرا او که همواره در جستجوی حقیقت بود، اکنون از مواجهه با آن واهمه دارد؟

این گفتگو، خواننده را با ژرف‌ترین لایه‌های اندیشه هدایت آشنا می‌کند. دولت‌آبادی با زیرکی، به سراغ مضامین محوری آثار او می‌رود: مرگ‌اندیشی، بیگانگی، و سرخوردگی از وضعیت اجتماعی و سیاسی. او با به تصویر کشیدن جدال درونی هدایت، به نوعی، به بازخوانی و تحلیل آثار او نیز می‌پردازد.