کتاب شرق بنفشه

حالا که دانسته ای رازی پنهان شده در سایه ی جمله هایی که میخوانی،حالا که نقطه نقطه ی این کلام را آشکار میکنی،شهد شراب مینو به کامت باشد؛چرا که اگر دایره ی قسمت،سهم تو را هم از جهان درد داده اند.رندی هم به جان شیدایت سپرده اند تا کلمات پیش چشمانت خرقه بسوزانند.پس سبکباری کن و بخوان.در این کتاب رمزی بخوان به غیر این کتاب:من این رمز را از«ذبیح»و«ارغوان»آموختم.به روزی بارانی،بارانی…نگفته بودیم ببار،اما می بارید.چنان می بارید تا به استخوان های برهنه برسد و جان های لولی را مجموع کند.سرگشته ی«حافظیه»،به سنگ مرمر گور…نگاه نیداختم.گفتم با آن گنبدی که بر تو ساخته اند دوباره از آسمان حسرت فرشتگان محرومت کرده اند