کتاب سکوت عشق

یک‌باره گویی کنجکاوی مقاومت ناپذیر، حریص و تقریباً کودکانه، سرذوق می‌آوردش.
هنوز آخرین دیدارمان را به یاد می‌آورم. تلویزیون، کمی دورتر توی سالن، مثل همیشه روشن بود و چهرۀ مارگریت خسته به نظر می‌آمد، گویی در عرض چند رو باد کرده بود.
می‌خواست همه‌چیز را دربارۀ من بداند. همان‌طور پشت سرهم سؤال می‌کرد: می‌خواست از زندگی‌ام برایش تعریف کنم، از عشق‌ها یا مثل خودش به تفصیل از مادرم حرف بزنم. با لبخندی که از همان هنگام دور می‌نمود به من گفت:«مادر تا دم‌آخر مجنون‌ترین و پیش‌بینی ناپذیرترین کسی باقی خواهد ماند که در تمام عمر دیده‌ام.»
 
لئوپولدینا پالو تا دِلا توره