از منظر روانکاوی، اضطراب یک مکانیسم دفاعی است که توسط ایگو برای مقابله با اضطراب روانی ایجاد می‌شود. اضطراب روانی یک احساس اضطراب مبهم و غیرقابل توصیف است که ناشی از تعارضات ناخودآگاه است.
زیگموند فروید، بنیانگذار روانکاوی، اضطراب را به دو نوع تقسیم کرد:
- اضطراب واقعی: اضطراب واقعی در پاسخ به یک تهدید واقعی یا خطرناک ایجاد می‌شود.
- اضطراب روان رنجور: اضطراب روان رنجور در پاسخ به یک تهدید خیالی یا ناخودآگاه ایجاد می‌شود.
اضطراب واقعی
اضطراب واقعی یک پاسخ طبیعی بدن به یک تهدید واقعی یا خطرناک است. این نوع اضطراب می‌تواند به ما کمک کند تا از خود در برابر خطر محافظت کنیم.
به عنوان مثال، اگر در حال رانندگی هستید و یک ماشین به سمت شما می‌آید، ممکن است احساس اضطراب کنید. این اضطراب واقعی است زیرا در پاسخ به یک تهدید واقعی ایجاد شده است.
اضطراب روان رنجور
اضطراب روان رنجور در پاسخ به یک تهدید خیالی یا ناخودآگاه ایجاد می‌شود. این نوع اضطراب می‌تواند ناشی از تعارضات ناخودآگاه باشد، مانند تعارض بین غرایز و هنجارهای اجتماعی.
به عنوان مثال، فردی که در دوران کودکی مورد سوء استفاده قرار گرفته است، ممکن است در بزرگسالی دچار اضطراب شود. این اضطراب روان رنجور است زیرا ناشی از تعارض ناخودآگاه بین غریزه جنسی و هنجارهای اجتماعی است.
مکانیسم‌های دفاعی
ایگو برای مقابله با اضطراب روانی از مکانیسم‌های دفاعی استفاده می‌کند. مکانیسم‌های دفاعی به ایگو کمک می‌کنند تا اضطراب روانی را سرکوب کند یا به شکلی قابل مدیریت تبدیل کند.
برخی از مکانیسم‌های دفاعی که برای مقابله با اضطراب استفاده می‌شوند عبارتند از:
- انکار: انکار یک مکانیسم دفاعی است که در آن فرد از پذیرش واقعیتی که باعث اضطراب می‌شود، خودداری می‌کند.
- فرافکنی: فرافکنی یک مکانیسم دفاعی است که در آن فرد احساسات، افکار یا انگیزه‌های ناپسند خود را به دیگران نسبت می‌دهد.
- واپس‌زدگی: واپس‌زدگی یک مکانیسم دفاعی است که در آن فرد احساسات، افکار یا خاطرات ناپسند خود را به ناخودآگاه سرکوب می‌کند.
درمان اضطراب از منظر روانکاوی
در درمان اضطراب از منظر روانکاوی، هدف این است که فرد بتواند تعارضات ناخودآگاه خود را که باعث اضطراب می‌شوند، شناسایی و حل کند.
یکی از روش‌های درمانی اضطراب از منظر روانکاوی، تداعی آزاد است. در تداعی آزاد، بیمار در یک موقعیت آرام و بدون قضاوت، هر فکر، احساس یا خاطره‌ای که به ذهنش می‌رسد را بیان می‌کند. روانکاو از این اطلاعات برای شناسایی تعارضات ناخودآگاه بیمار استفاده می‌کند.
روش درمانی دیگر، تحلیل رویاها است. روانکاو رویاهای بیمار را به عنوان یک راهنما برای دسترسی به ناخودآگاه او استفاده می‌کند.
درمان اضطراب از منظر روانکاوی می‌تواند یک فرآیند طولانی و دشوار باشد، اما می‌تواند به فرد کمک کند تا اضطراب خود را کاهش دهد و زندگی سالم‌تری داشته باشد.
