آشنایی با ادبیات ایتالیا و خرید بهترین رمان‌های ایتالیایی

ادبیات ایتالیایی یکی از غنی‌ترین و قدیمی‌ترین انواع ادبی اروپا است که شامل آثار برجسته و ماندگاری مانند کمدی الهی اثر دانته آلگری و دکامرون اثر جووانی بوکاچیو و همچنین ادیبانی چون فرانچسکو پترارکا و آنجلو پولیزیانو می‌شود. ادبیات ایتالیایی در قرن سیزدهم میلادی با زبان ایتالیایی شکل گرفت و در پی تحولات سیاسی و فرهنگی آن دوران، به گُل‌ِ آغازین ادبیات جهان بدل شد. در دوران رنسانس به موجب تغییرات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و جایگزین شدن زبان ایتالیایی به جای لاتین و همچنین ظهور ادیبان برجسته‌ای همچون پترارک و بوکاچیو که از زبان توسکانی در نوشته‌هایشان بهره جستند، یکی از درخشان‌ترین انواع ادبی اروپا به منصۀ ظهور رسید.

از مهمترین ادیبان ایتالیا در قرن شانزدهم می‌توان به نیکولو ماکیاولی با اثر شناخته‌اش شهریار اشاره کرد.

در قرن هفدهم به‌واسطۀ تسلط اسپانیا بر ایتالیا و ایجاد کنترل شدید و آغاز دوران تفتیش عقاید، فرصتی مناسب در عرصۀ ادبی ایتالیا برای ظهور ادیبان تازه فراهم نشد. البته نباید از این نکته غافل شد که در قرن هفدهم (قرن ۱۷ میلادی) جریان‌های فکری منحصر به فرد و خلاقانه‌ای مانند جریان باروک (مارینو، تاسو، گالئو و …) و جریان نئورئالیسم (گروندلا، گاسپارین، سارپیرا و …) ادای نقش داشته‌اند. این دوره را می‌توان دورۀ تحولِ ادبیات ایتالیایی در راستای نقد و بازسازی سبک‌های قبلی دانست.

در قرن هجدهم (قرن ۱۸ میلادی) آثار تأثیرگذار و جذابی در میانۀ جریان روشنگری (گولدون، پارین، بئکارین و …) و همچنین جریان رمانتیسم (فوسکول، لئوپارد، منزون و …) نگاشته شدند. این دوره را می‌توان عصر احساسات و عقل در ادبیات ایتالیایی دانست.

قرن نوزدهم (قرن ۱۹ میلادی) شامل آثار پرطرفدار و قابل تحسینی هستند که از جریان رئالیسم (فلاسکا، فروگاس، سیرا و …) و جریان ناتورالیسم (فیرگاس، کافرو، ساباتین و …) برآمده‌اند. این دوره را می‌توان عصرِ بازتابِ واقعیت در ادبیات ایتالیایی برشمرد.

ادبیات ایتالیا در قرن بیستم شاهد تحولات و تجدیدِ نظرهای متعددی بود که با رویدادهای تاریخی، سیاسی و فرهنگی این کشور همراه بود. از جنگ جهانی اول و دوم تا انقلاب صنعتی و مدرنیسم، از فاشیسم تا مقاومت و آزادی، از نئورئالیسم تا پست‌مدرنیسم، نویسندگان و شاعران ایتالیایی صدای نسل‌های مختلف را به گوش جهان رساندند.

برخی از نویسندگان و شاعران برجسته این دوره عبارتند از:

• لوئیجی پیراندلو (۱۸۶۷-۱۹۳۶) که به عنوان پدر مدرنیسم در نمایش‌نامه‌نویسی ایتالیایی شناخته می‌شود و با آثاری مانند مرحوم ماتیا پاسکال، شش شخصیت در جست‌و‌جوی نویسنده‌ و هانری چهارم جایزه نوبل ادبیات را در سال ۱۹۳۴ کسب کرد.

• اومبرتو اکو (۱۹۳۲-۲۰۱۶) که به عنوان یکی از بزرگترین نمایندگان پست‌مدرنیسم در رمان‌نویسی ایتالیایی مطرح می‌شود و با آثاری مانند آنک نام گل، جزیره روز پیشین، شماره صفر، آونگ فوکو و گورستان پراگ شهرت جهانی پیدا کرد.
• آلبرتو موراویا (۱۹۰۷-۱۹۹۰) که به عنوان یک رئالیست و منتقد اجتماعی شناخته می‌شود و با آثاری مانند گوساله دریایی، خوشبختی در ویترین و یک زندگی دیگر جایزه استالین را در سال ۱۹۵۲ دریافت کرد.
• ایتالو کالوینو (۱۹۲۳-۱۹۸۵) نویسنده و روزنامه‌نگار که در کوبا به دنیا آمد و در ایتالیا درگذشت. وی بیشتر به خاطر خلق آثارش در سبک‌های پست‌مدرن و سورئال که با لحنی طنز و فرمالیستی نوشته شده‌اند، شناخته می‌شود. برخی از مشهورترین کتاب‌های او عبارتند از: بارون درخت‌نشین، شهرهای ناپیدا، اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری و شش یادداشت برای هزارهٔ بعدی.