کتاب مارتین هایدگر

مارتین هایدگر را بزرگ ترین فیلسوف آلمانی معاصر دانسته اند که در تفکر فلسفی قرن20م. نفوذ فراوان کرده است. هایدگر فلسفه را در شهر فرایبورگ فرا گرفت و تحت تأثیر ادموند هوسرل و فلسفه پدیدارشناسی او واقع شد. هایدگر در1923 م. در ماربورگ به مقام استادی در فلسفه رسید و در 1927م. قسمت اول کتاب “هستی و زمان” را منتشر ساخت که معروف ترین اثر فلسفی اوست. آثار مهم او عبارت اند از: مابعدالطبیعه چیست؟؛ درباره ذات حقیقت؛ مبدأ اثر هنری؛ در باب اومانیسم؛ پرسش از فناوری؛ ماهیت زبان، و پایان فلسفه. درباره هایدگر عقاید و آرا مختلف است. عده ای او را مبدع فلسفه نو می دانند، عده ای به جهت غموض افکار و صعوبت فهم اندیشه اش اصلاً او را فیلسوف نمی دانند، و عده ای نیز او را شاعر و زبان شناس می دانند. اساس فلسفه هایدگر بر وجود و علم الوجود است اما او وجود را همچون فیلسوفان گذشته (از افلاطون تا زمان معاصر) در نظر نمی گیرد و آن را ذات و جوهر و حتی موجود نمی داند.