کتاب شهر ان

دابچین نویسنده‌ی گمشده

کتاب شهر ان رمانی به قلم لئانید دابیچین است که در سال ۱۹۳۵ منتشر شد و سرنوشتی تراژیک برای نویسنده‌اش رقم زد. این کتاب، که به دلیل “فرمالیسم” مورد انتقاد شدید قرار گرفت، گمانه زنی‌هایی را ایجاد کرد که باعث مرگ و خودکشی نویسنده‌ی خود شده است.

شهر ان اثری درخشان در ادبیات روسیه

اگرچه نام شهر ان از رمان نفوس مرده گوگول گرفته شده است، اما احتمالا این شهر بر اساس شهر دوینسک بنا شده است. کتاب شهر ان با پیروی از جریان سیال ذهن یک پسر از سن هفت سالگی در سال ۱۹۰۱ تا پانزده سالگی، وقایع زندگی او، خانواده، مدرسه، مرگ پدر، اولین عشق و شروع جنگ روسیه و ژاپن را روایت می‌کند. طنز ظریف نویسنده و توصیف جامعه‌ی ایالتی که شخصیت اصلی در آن زندگی می‌کند، این رمان را به اثری ماندگار در ادبیات روسیه تبدیل کرده است.

پایان مرموز و میراث ادبی

در سال بعد از انتشار کتاب شهر ان، این اثر مورد انتقاد شدید قرار گرفت و به عنوان نمونه‌ای از فرمالیسم در میان نویسندگان لنینگراد مورد حمله قرار گرفت. پس از جلسه طوفانی اتحادیه نویسندگان لنینگراد در ۲۵ مارس ۱۹۳۶، دابیچین ناپدید شد. فرض بر این است که او خودکشی کرده است و جسد او ماه‌ها بعد از رودخانه نوا بیرون کشیده شد.

با وجود انتقادهایی که در زمان حیاتش به او وارد شد، دابیچین در میان نویسندگان لنینگراد بسیار مورد احترام بود. آثار او تا سال ۱۹۸۹ در روسیه تجدید چاپ نشد، اما امروزه او به عنوان یکی از نویسندگان مهم و تاثیرگذار ادبیات روسیه در قرن بیستم شناخته می‌شود

کتاب شهر ان نوشته‌ی لئانید دابیچین و با ترجمه‌ی میترا نظریان توسط انتشارات وال به چاپ رسیده است.

آشنایی با لئانید دابیچین

لئونید ایوانویچ دابیچین، نویسنده‌ای روس، در ۱۷ ژوئن ۱۸۹۴ در لودزا، استان ویتبسک دیده به جهان گشود و در ۲۸ مارس ۱۹۳۶ به طرز مرموزی از دنیا رفت. آثار او بازتابی از کشمکش جهان قدیم روسیه با واقعیت نوین شوروی بود و سبکی ساده و موجز داشت که او را از بسیاری از نویسندگان هم‌عصرش متمایز می‌کرد.

اولین داستان‌های دابیچین در سال ۱۹۲۴ در مجله لنینگراد «روسکی سوورمنیک» منتشر شد. در پاییز ۱۹۲۵، او تلاش ناموفقی برای نقل مکان به لنینگراد انجام داد. در این زمان با خانواده چوکوفسکی آشنا شد و بعدها با طیف گسترده‌ای از نویسندگان از جمله میخائیل اسلونیمسکی، ونیامین کاورین، یوری تینیانوف، اوگنی شوارتز، گنادی گور و لئونید راخمانوف آشنا شد.

سبک نوشتاری دابیچین به خاطر سادگی و ایجاز، او را از بسیاری از نویسندگان هم‌عصرش متمایز می‌کرد. برخی او را با جویس و پروست مقایسه می‌کردند، اگرچه داستان‌های او بسیار کوتاه بودند. با این حال، این سبک نوشتاری مورد استقبال همه قرار نگرفت و برخی منتقدان آثار او را مجموعه‌ای از “شایعات کوچه و بازار، حکایات ناپسند و قسمت‌های اپرا” خواندند.