کتاب همنوایی شبانه ارکستر چوب ها

“همنوایی شبانه ارکستر چوب ها، داستان یک تبعیدی خود­خواسته است که در طبقه­ ی ششم ساختمانی در پاریس زندگی می­کند. او که «تنها ناخدای سیاره­ ی کوچک خویش» است، توسط شخصی به نام پروفت به قتل می ­رسد تا نظم موجود به هم ریخته و داستان روایتی دیگر آغاز کند. این اثر با داستانی غیرخطی به شیوه­ ای پازل ­وار قصه­ اش را چنان روایت می­ کند که هر مخاطبی مجبور به تحسین­ اش شود.

در این داستان فاوست مورنائو و سرخپوست بر فراز آشیانه فاخته در حکم دو عامل یا انگیزه­ ی روایت، شخصیت اصلی داستان را مجبور به واگویه ­ی سرگذشتش می­ کنند. انتشار «همنوایی شبانه ارکستر چوب ها» در اوایل دهه­ ی هشتاد، حکم یک اتفاق در ادبیات داستانی ایران را داشت. داستانی ذیل تیتر «ادبیات مهاجرت»، سرشار از قصه­ های ناب و ایده­ های بکر که تمام مخاطبان و منتقدان داستان فارسی را به تحسین واداشت.

مهیار رشیدیان

هیچ صیادی، به‌وقتِ شکار، حضورِ خود را اعلام نمی‌کند. آن‌قدر به مرگ‌های متوالی، در فواصلِ منظمِ دم و بازدم، تن می‌دهد تا قربانی در ذره ذره‌ی هوای اطرافش بوی نیستیِ او را استشمام کند. خوب که رگ‌هایش از لذت آسودگی کرخت شد وقتِ فرود آوردن ضربه است. و من که شکاری بودم که از بدِ حادثه به قوانین تخطی‌ناپذیرِ صید آگاه است، حالا، سکوت و نیستیِ شکارچی فقط می‌توانست مضطربم کند. می‌مُردم بی‌آنکه، دستِ‌کم، دمِ پیش از مرگ، رگ‌هایم از لذتِ آسودگی کرخت شود. چه زورِ سهمگینی! و چه شبی از آن سهماگین‌تر! (صفحه ۱۱۶)”