کتاب من سفرم پاره نامه هایی از عباس کیارستمی

من سفرم پاره نامه هایی از عباس کیارستمی| پنجاه ساله که می‌شود به این نتیجه می‌رسد که عشق تباهی‌ست و در آخرین نامه‌اش به پروین آرامش را از دوست داشتن و دوست داشته شدن مهم‌تر می‌داند. عباس و پروین آخرین نامه را٬ که دوستی را جایگزین عشق کرده بودند٬ می‌شناختم و از وقتی خودم آدمیزاد شدم یکی آقای عزیز بود و آن یکی دوست گرامی٬ پراگی هم که خودم دیدم شباهتی به پراگ رمزآلود کافکا و کوندرا و کیارستمی نداشت و پر از توریست بود. پس پراگ را با همان ساعت کوکی عظیم تصور می‌کنم که چهارهزار نفر به کوک پشتش آویزان می‌شوند تا یک ذره بگردد و پروین را همان زنی می‌بینم که عباس نامه‌های پست‌نشده را برایش نوشته.