کتاب مجمع الوحوش

جدیدترین رمان نویسنده!

عطیه عطارزاده در سومین رمان خود، کتاب مجمع الوحوش، بار دیگر به سراغ شخصیت‌های فراموش‌شده و نادیده گرفته شده در حاشیه‌ی جامعه رفته و با نثری زیبا و منحصر به فرد، جهانی غریب و کمتر شناخته شده را به تصویر می‌کشد. این بار، او ما را به باغ وحش ناصری در دوران پرآشوب جنگ جهانی اول می‌برد؛ زمانی که ایران در چنگال قحطی، بیماری، و جنگ دست و پا می‌زد.

کتاب مجمع الوحوش را می‌توانید با امضای نویسنده از ما تهیه کنید.

خلاصه داستان کتاب مجمع الوحوش: دریچه‌ای به دوران سیاه ایران

عطیه عطار زاده، نویسنده‌ای که با دو رمان قبلی خود، مهارت خود را در به تصویر کشیدن شخصیت‌های فراموش‌شده و فضاهای نامتعارف به اثبات رسانده بود، این بار با کتاب مجمع الوحوش ما را به دنیایی غریب و کمتر شناخته‌شده می‌برد: باغ وحش ناصری در بحبوحه جنگ جهانی اول و قحطی بزرگ ایران.

در این دوران سخت، اسحق، نگهبان مجمع الوحوش، با تمام وجود برای نجات حیوانات باغ وحش تلاش می‌کند. حیواناتی که زمانی با علاقه و زحمت توسط ناصرالدین شاه جمع‌آوری شده بودند، اکنون پس از مرگ او، در دوران حکومت مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه و سپس احمد شاه جوان، به فراموشی سپرده شده‌اند. قحطی، وبا، طاعون، خشک‌سالی و اعتیاد به افیون در کشور بیداد می‌کند و جنگ جهانی اول نیز آغاز شده است. روسیه، بریتانیا و عثمانی هر یک به دنبال سهم بیشتری از این سرزمین نیمه‌جان هستند.

در این میان، اسحق در تلاش است تا راهی برای زنده نگه‌داشتن حیوانات شاهی پیدا کند.

اسحق شخصیتی شبیه به خود ایران

عطیه عطار زاده در این کتاب خود نیز همانند دو اثر قبلی خود توانسته است شخصیت‌های متفاوت خلق کند. اسحق که در ابتدای رمان در جستجوی نجات وحوش ناصری است و تمام تلاش خود را می‌کند تا آن‌ها را در شرایط وانفسای مملکت حفظ کند، رفته رفته وضعیتی هم‌چون خود ایران پیدا می‌کند. در سیر رمان کمرنگ شدن امید و بدتر شدن اوضاع خود اسحق را شاهد هستیم. عطار زاده این روند را به زیبایی و با جزئيات ترسیم می‌کند.

اسحق که در سرتاسر رمان در پی امیدی است که، مادرش زمانی خواب دیده بود، برای رهایی حیوانات ناصری رفته رفته این امید را دورتر و دورتر می‌بیند هرچند که خواب مادرش چنان پررنگ در جانش نقش بسته است که تا آخر همراهش می‌ماند.

یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته‌ی کتاب مجمع الوحوش نثر زیبا و شاعرانه‌ی عطیه عطار زاده است. او با استفاده از کلمات و عبارات دلنشین، خواننده را با خود همراه می‌کند و او را با احساسات شخصیت‌ها همراه می‌کند. توصیفات دقیق و زیبا از باغ وحش، حیوانات و فضای پرآشوب ایران در دوران جنگ، خواننده را به سفری در زمان می‌برد و او را با تاریخ و فرهنگ ایران آشنا می‌کند. ردپایی از نثر تاریخی نیز در این اثر دیده می‌شود. در ادامه بخشی از کتاب مجمع الوحوش را می‌خوانیم:

« خوشش می‌آمد طرلان. هر وقت به گوشش می‌خواندم رام می‌شد می‌گفت: چرا شعر نمی‌گویی با این طبع؟ می‌گفتم. شعرهایی می‌گفتم و می‌گفتم مال من‌اند لیک مال من نبودند اما چه باک که گفتن‌شان گوشت تن طرلان نرم‌تر می‌کرد میل پروازش بیش. می‌گفتم: دست و دل بردند و قصد جان کنند، الغیاث از جور خوبان الغیاث.

خواجه‌ی حرم که رازمان فهمید و به امینه اقدس گفت. طرلان آمد ناسزا گفت که مست کردی حرفی زدی که نمی‌بایست. موهاش سفید شده بود از ترس. گفت زود است گردنم بزنند که شکمم برآمده. گفتم نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم. موهاش را کند. زد به شکمش. داد زد: تو شاعری اسحق! مشاعر از دست داده‌ای. مجنونی که نمی‌بینی دور و برت. میان وحوش هم عنتر را جرئت نیست دست بردن به مال شیر. نمی‌بینی ما همه عنتریم و عنترگردان داریم و از خود اراده بگیریم برامان دغ می‌زنند که تا زنجیر باشد بر گردن عنتر چاره‌ای ندارد جز اطاعت بردن؟»

ردپای سبک نویسنده در کتاب مجمع الوحوش نیز به چشم می‌خورد. جملات کوتاه و توصیفات دقیق که تصویری دلخواه برا خواننده رسم می‌کند.