کتاب بهرام اردبیلی

صراحت ژورنالیستی و لحن عارفانه

سبک نگارش کتاب بهرام اردبیلی، ترکیبی از صراحت ژورنالیستی و لحن عارفانه و فلسفی است. اردبیلی با زبانی پاک، بدون لفاظی و پرهیز از اصطلاحات تخصصی صرف ادبی، از زندگی و باورهایش می‌گوید.

لحن روایت، گاه به دلیل پیوند عمیق اردبیلی با مفاهیم عرفانی، رمزآلود و استعاری می‌شود. داریوش کیارس با آوردن اسناد و نامه‌ها، به مستندسازی ابهام اردبیلی کمک می‌کند و در نهایت، متنی خلق می‌کند که هم یک سند تاریخی است و هم یک متن ادبی با چاشنی عرفان و حکمت.

معرفی کوتاه شاعر و مصاحبه‌گر

بهرام اردبیلی (طاهر علفی اردبیلی) از شاعران سنت‌شکن و عاصی دهه چهل بود. کودکی او در اردبیل با قالیبافی گذشت و در ۱۴ سالگی به تهران گریخت. او نه تنها یک شاعر، بلکه یک ضد شاعر بود که آگاهانه از چاپ کتاب رویگردان شد و همانند آرتور رمبو، جوانی خود را در شعر تباه دید و آن را ترک کرد.

داریوش کیارس روزنامه‌نگار و منتقدی است که دغدغه‌ی ثبت تاریخ شفاهی ادبیات معاصر را دارد. او در مقدمه‌ی کتاب بهرام اردبیلی اذعان می‌کند که هدف اصلی‌اش، کنکاش و شناخت پدیده‌ای به نام انسان در فرهنگ معاصر ایرانی بوده است.

این کتاب مناسب چه کسانی است؟

کتاب بهرام اردبیلی اثری مناسب برای خوانندگانی است که به ادبیات معاصر ایران، جریان‌های شعری دهه‌های چهل و پنجاه و گفت‌وگوهای تحلیلی با شاعران تأثیرگذار اما کم‌گفت‌وگو علاقه دارند. این کتاب به‌ویژه برای پژوهشگران، منتقدان ادبی، دانشجویان رشته‌های ادبیات و هنر و خوانندگان جدی شعر فارسی جذاب است، زیرا نه تنها به زندگی و اندیشه‌های اردبیلی می‌پردازد، بلکه لایه‌های پنهان شعر و ذهنیت او را با نگاهی موشکافانه و انتقادی می‌کاود. برای کسانی که می‌خواهند از سطح آثار بهرام اردبیلی فراتر رفته و با جهان درونی و فلسفی او آشنا شوند، این گفت‌وگو خواندنی و روشنگر است.