کتاب بعدی به پیشنهاد ما
مشاهدهکتاب بعدی به پیشنهاد ما
مشاهدهنمایش 1393–1404 از 1543 نتیجه
ناموجود
ناموجود
فلسفه چیست و چگونه میتواند ما را در یافتن معنای زندگی یاری دهد؟ منبع حقیقت کجاست؟ چرا بدی میکنیم؟ روح انسان چیست؟ چه چیزی وجود دارد؟
فلسفه تلاشی است جهت پاسخگویی به چنین پرسشها و مسائل بنیادینی که شکلدهندۀ نگرش ما به جهان هستند.
و فیلسوفان نیز اینجا با کتابهایشان گرد هم آمدهاند تا گشایندۀ جهانهای فکری نو در ذهن و برابر روی شما باشند.
نظامهای فلسفیای وجود دارند که بیش از باقی نظامها، نقش تاثیرگذار خود را بر اندیشه بشری به نمایش گذاردهاند و همواره برای یافتن پاسخ این پرسش که فلسفه چیست، به آنها مراجعه شده است. هراکلیتوس، افلاطون، ارسطو، دکارت، اسپینوزا، لایبنیتس، لاک، هیوم، کانت، فیشته و هگل نظامهایی از این دست خلق کردهاند.
سقراط، فلسفه را نه دانایی، بلکه حبِّ آن و جستجوی آن میدانست. این مفهومِ فلسفه که بر اساس آن فلسفه میکوشد به دانشی دربارۀ وجود، ارزش، خیر و سعادتمندی دست پیدا کند، اولین قدمهای فلسفه جهت تأمل در خود است.
انسان در مواجهه با وضعیتهای گوناگون خود را برابر پرسشهایی میبیند که برخاسته از همان وضعیتاند.
اهمیت اندیشیدن و پرسشگری در زندگانی آدمی از آن جهت است که جهان حقیقی، جهان ارزشهاست و سرشت انسانی آن هنگام جان میگیرد که ارزشها را برگزیند و شناخت ارزشها با آگاهی میسر میشود.
آن هنگام که انسان برای دسترسی به پاسخ پرسشهایش جستجویی قاعدهمند و منظم را آغاز و یافتههایش را در یک نظامِ اندیشه تجمیع کند، علم یا فلسفه پدید میآید.
یونانیان علوم جزئی را نیز ذیل فلسفه قرار میدادند. اما پس از طی قرنها با توجه به رشد علوم مختلف صورتبندیهای تازه شکل گرفت. میتوان اینگونه گفت که علم و فلسفه نظامهای اندیشهاند و البته نیز تفاوتهای بنیادی دارند.
فلسفه به شاخههای گوناگون بخش میشود مانند متافیزک(ما بعد الطبیعه)، هستیشناسی، منطق، زیباییشناسی، اخلاق و همچنین فلسفه سیاست، فلسفه تاریخ، فلسفه تربیت، فلسفه علم و مواردی دیگر.
در نهایت باید به این موضوع اشاره شود فلسفه تنها به کار فیلسوفان محدود نمیشود بلکه اندیشۀ عمیق هر انسانی را در هر زمینهای در بر میگیرد.
میتوان اینگونه پنداشت که فلسفه ارتباطی ناگسستنی با زندگی دارد. افلاطون میگوید: «آنان که میخواهند خوب زندگی کنند باید به حقیقت نزدیک شوند». تقرب به حقیقت، پیشۀ فلسفه و فیلسوف است. پس، درجۀ کیفیتِ زندگی هر انسانی با میزان تفکر فلسفی او و جایگاه فلسفه در حیات او سنجیده میشود.
